Umudunuz acınızdan fazla olsun...

Süprizlerle dolu bir yaşam aslında bizimki iyinin içinde kötüyü, kötünün içinde iyiyi yaşıyoruz.

Aydın’dan İstanbul’a yola çıkmayı duşunduğumuz günlerde Melisa mı ameliyata aldırlar, çatlak olan kolu kırığa dönüşmüştü. Nasıl yani diyemeden, düşünmeye dahi zamanınız olmadan biranda yaşandı herşey. Çok şükür sağlıkla atlattı, hepimiz atlattık… Yasadığımız bu olayla bile görmek isteyene, almak isteyene ders çok. Ya sudaki taşa takılan olacaksın yada taşın etrafından dolanıp yolunu bulacaksın. Denize gittik, giremedi; olsun sahilde köpüklerlede oynarım bende dedi. Banyo yapamadı, 1 ay boyunca (hava 40 derece) olsun askılarım çıkınca yaparım bende dedi. Kimi zaman kuzenlerinin yaptığı gösterileri, oynadıkları dansları o kenardan iyileşince bende yapabilirim diye birbirimize sarılarak izledik, ben gözyaşlarımı yüreğime akıttığım anlardı. Aslında buradaki olay neydi biliyor musunuz.

Melisa’nın umudu acısından daha fazlaydı, acısını kabul etti, umudunu kaybetmedi, geçeceğine inandı. Kabullenmekte buydu zaten, olayları olduğu gibi görebilmeyi başarmak, bizim sürekli zorladığımız, olmasını istediğimiz şekilden vazgeçebilmekti.

Bu fotoğraf mı 2 gün sonra yaşayacaklarımızdan habersiz gökyüzünü, bulutları şekillendirirken @itech çekmiş.

Sevgiler