Benim valizim hazır..

Hepimizin çocuklarında az ya da çok harçlık biriktirme, kumbara da para biriktirme diye bir alışkanlıkları vardır mutlaka.. Olmayanda vardır ☺

Biz bunun için bir hedef koyduk ve öncelikle Poyraz’a biriktirdiğin para ile ne almak istersin diye sorduk.

Poyraz dan bir cevap geldi. Valiz almak istiyorum ben dedi..

Allah allahh…

Tamam olur dedik. Başladı parasını biriktirmeye, günbegün babasından ve benden 1 TL aldı. Bizde istediği zaman verdik. O unuttuğunda bizde hatırlatmada bulunmadık hiç. Zaman zaman Poyraz kumbarasını açıp paralarını sayıyor. Ne kadar eksiği kaldığını hesaplıyordu.

Bu olayın alışveriş hayatımızda da etkileri oldu. Dışarıya çıktığımız zaman oyuncak vs… ( ihtiyacı haricinde) almak istediğinde ben parasını söylüyordum. Bunu almak istiyorsan eğer 70 tane 1 TL liği kumbarandan almak durumundayım ya da 20 tane 1 TL ni.

Bu sefer Poyraz hemen “Yooooo Anne zaten ihtiyacım yok benim. Sadece hoşuma gitmişti” demelere başladı…

Bizde her zaman bakmak serbest ; istediğin kadar bakabilirsin, inceleyebilirsin, zaman geçirebilirsin oyuncakçıda da kitapçıda da… Almak için aynı şeyi söyleyemeyeceğim…

Sonra aradan epeyce zaman geçti. Poyraz yeterince valiz için parasını biriktirdi ve bir hafta sonu babası ile valiz almaya gittiler. Kasaya geldiklerinde kumbarasını çıkardığında “Abi bu paraları ben biriktirdim” diye söze başlamış ve satıcı abiyede yaşadığı tüm süreci anlatmış. ☺ O minik 1 TL ler birikti birikti Poyraza güzel bir valiz olarak geri döndü.

Poyraz’ın çanta hazırlama özelliği vardır desem ☺ dışarı çıkacağımız zaman sırt çantasını hep kendisi hazırlar desem.( Tembel bir anne miyim ben acaba☺ yoksa oğluna çok fazla yüklenen bir anne mi ) En ihtiyaçlar, yedek kıyafetler, ıslak mendil, suluğu ve en önemlisi gideceği yerde zaman geçirmek istediği oyuncağı yada kitabı.. Amacım; gideceğimiz yerde “Ben sıkıldım anneeeee” cümlelerinin önüne geçmek ya da en aza indirmek.

O yüzden bir yere gittiğimizde eşyalarını kontrol etmem ya da etmiyor gibi gözükürüm. Gittiği yerde eşya kontrolü de onundur. Değerlidir eşyaları. Bununla ilgili kötü tecrübelerimiz tabi ki oldu, unuttuğu da de oldu ama ben almadım. Senin oyuncağın senin sorumluluğun. ( İnsan yazarken daha iyi fark ediyor çok mu acımasız bir anneyim ben ya)

Şimdi de tatil hazırlıklarında da durum böyle. Evimizde herkes kendi tatil valizini kendisi hazırladığı için midir, kendi parası ile aldığı bir valiz olduğu için midir, babadan hep böyle gördüğü için midir, ya da çanta alışkanlığından mıdır bilmiyorum. ( Bilmeye de pek gerek yok bence mühim olan sonuç dimi ama ☺)“Uykucu hadi bakalım gezmeye” diyip önce uykucusunu koyuyor valize. (Uykucu evimizin 4. Ferdi Poyrazın en sevdiği, bu ferdi anlatmak başlı başına bir konu başlığı, anlatacağım zamanı geldiğinde) Sonra tüm ihtiyaç duyacağı eşyalarını koyar. “Benim valizim hazırrrrrrr tatile hazırım ben” der. Ben tabi ki o yok iken son bir kontrol yapıyorum valizine ama bunu Poyraz bilmez…

Bunları anlatmak nerden mi çıktı. Yine bizim evde bir tatil hazırlıkları başladı. Poyraz her gün, gün sayıyor takvimine işaret atıyor, kaç gün kaldı diye. Yavaş yavaş eşyalarını, güneş kremlerini, plaj havlusunu bile valizine koyunca , ben de uzaktan onu izleyince aklıma bu süreçte yaşadıklarım, 6 yılım, bir bir gözümün önünden geçip gitti. Yüzümde oluşan tebessümü paylaşmak istedim..

Sevgiler